به گزارش مركز اطلاع‌رساني، روابط‌عمومي و امور بين‌الملل سازمان برنامه و بودجه كشور، در مقدمه اين مجله آمده است:آينده پژوهي آمادگي لازم براي مواجه با آينده را فراهم مي‌آورد. درطول نيم قرن گذشته، ابزارهاي مختلف پژوهشي با اهداف متنوع براي پژوهش آينده به كار گرفته شده‌اند. آينده پژوهي به عنوان يك جنبش درصدد ايجاد خود هوشياري جمعي يا خودآگاهي درميان جامعه وتصميم‌گيران شده است. آينده پژوهي در حوزه علم ودر حوزه اجتماع، در نزديك كردن نهاد علم براي كاركردهاي اجتماعي نقش آفريني داشته است. آينده پژوهي تلاشي براي پل زدن بين علم ونيازهاي جامعه است ودر اين راستا به نيازهاي جامعه بيش از قيودات علم اولويت مي‌دهد؛ چرا كه در اجتماع براي اقدام آينده‌نگر نيازمند حداقل شناخت‌هايي از آينده است واين شناخت اغلب متفاوت از مرسوم در علوم ديگر بوده و هست. آينده‌نگري با استفاده از توسعه‌هاي جديد در باب معرفت‌شناسي علمي و يا مشاركت مستقيم در توسعه علم جديد ابزار مالي مناسب را توسعه مي دهد.
در فصل اول اين نشريه، در مورد تاريخچه آينده پژوهي پيش از تاريخ و سير تحول آن در كشورهاي آمريكايي، كشورهاي كمونيستي، ايتاليا، آلمان نازي و فرانسه در خلال جنگ جهاني دوم اشاره مي‌كندودر فصل دوم اين نشريه، آينده پژوهي پس از هارولد لاسول آمريكايي را ياداور مي‌شودو پنج كاربرد آينده پژوهي را از ديد اين دانشمند شامل 1-شفاف‌سازي اهداف و روش‌ها؛ 2-توصيف روندها؛ 3-تبيين شرايط؛ 4- تصويرسازي از آينده ممكن ومحتمل؛5- ابلاغ، ارزيابي و انتخاب گزينه‌اي بديل سياسيمي‌داند.در ادامه فصل دوم اين نشريه با اشاره به آينده پژوهي در ايران، يادآور مي‌شود كه از سال 1383تا 1387 مركز آينده پژوهي وزارت دفاع به عنوان نخستين نهاد رسمي آينده پژوهي در ايران تاسيس شده است.
در فصل سوم، تحت عناوين مطالعه آينده‎هاي ممكن، آينده محتمل، بررسي تصاوير آينده، بنيان‌هاي معرفتي و... تعيين موقعيت حال، طراحي اقدام اجتماعي، افزايش مشاركت مردمي وترويج تصوير ويژه درباره آينده وحمايت آن، مطالبي بيان شده است. در انتهاي اين فصل، فرض‌هايي در مورد آينده پژوهي، اصول وقواعد در آينده پژوهي موردتشريح وتحليل قرار گرفته است.
گفتني است نشريه آينده پژوهي و روش‌هاي آن در 95 صفحه، توسط سعيد قاسمي ثمر، در مركز آموزش‌هاي توسعه و آينده نگري در آذر 99 چاپ ومنتشر شده است.

    نشريه شماره 182«مقدمه‌اي بر آينده پژوهي و روش‌هاي آن»